Wie weet wat poleren is?

Rekenles, Engelse les, pianoles, vijf dagen per week werken. Evi doet het allemaal.

Niet iedereen weet wat poleren is. Evi wel. Ze vindt het leuk om te doen, zegt ze. Een glas warm water pakken en een schone doek. Het bestek in het glas doen en dan een voor een de lepels, vorken en messen poetsen. Net zolang tot ze glimmen. Maar Evi doet nog veel meer. De was opvouwen, appels schillen voor de appeltaart, eitjes koken, komkommer snijden voor de salades en de opmaak van de borden. Drie dagen in de week werkt ze bij Brownies&downieS in Eindhoven, de andere twee dagen bij de bakkerij van Severinus in Veldhoven.

Een band is belangrijk
Linda is collega en begeleider van Evi. Ze kent haar goed en merkt het meteen als haar iets dwars zit. ‘Als ze in een hoekje gaat zitten met haar armen over elkaar weet ik dat er iets mis is. Niet iedereen kan haar dan bereiken, dat lukt alleen als je een vertrouwensband met haar hebt. Vorig jaar is Evi’s vader overleden, een verdrietige gebeurtenis waar ze veel last van had. Juist dan is zo’n band extra belangrijk.‘ Linda vindt dat Evi ontzettend gegroeid is de afgelopen jaren. ‘Toen ze hier net werkte, durfde ze nauwelijks de spoelkeuken uit te komen. Nu is ze elke dag onder de klanten en staat ze open voor nieuwe dingen.’ Een van die nieuwe dingen is Engelse les, want regelmatig bedient Evi gasten die geen Nederlands spreken. ‘The toilet is over there’, kan ze al zeggen.

Uit huis
Twee keer per jaar bespreken Linda, Evi en haar twee moeders het begeleidingsplan. Ook tussendoor weten ze elkaar goed te vinden als het nodig is. Evi woont nu nog thuis, maar binnenkort verhuist ze naar Oerle, naar een woonproject voor jonge mensen met een beperking. Een initiatief van ouders, samen met Severinus. Daar krijgt ze een eigen kamer en badkamer. Eten doen ze samen en er is een centrale keuken waar ze samen onder begeleiding kunnen koken. Dat komt goed uit, want Evi wil graag kok worden. ‘Ik kan al eitjes bakken en pannenkoeken opgooien en opvangen’, vertelt ze trots.