Het is soms moeilijk, maar ik heb al veel bereikt
Vroeger was Ellis erg verlegen. Maar dat is helemaal veranderd. Dankzij haar werk bij LFB. Nu vertelt ze moeiteloos haar verhaal.
Op het podium zit Ellis, met haar rug naar de zaal. Ze vertelt dat ze vroeger heel verlegen was. Dat ze het moeilijk vond om aansluiting te vinden. En dat ze er zo graag bij wilde horen. De mensen in de zaal luisteren ademloos. Dan staat Ellis op en draait zich om naar het publiek. ‘Gelukkig kwam LFB op mijn pad. LFB komt op voor mensen met een beperking. Daar vond ik mijn stem. Nu kan ik andere mensen met een beperking ook een stem geven.’ Ellis krijgt een groot applaus. Een indrukwekkende opening van het congres ‘Samen Sterk voor Kwaliteit’, dat op 8 december 2017 plaatsvond.
Gelukkig kwam LFB op mijn pad. Daar vond ik mijn stem.
Directiesecretaresse
Ellis (32) heeft PDD-NOS en een licht verstandelijke beperking. Moeder Elly Jongerius: ‘Ellis is ons eerste kind, dus we merkten niets aan haar. Pas toen de kleuterjuf zei dat Ellis anders was, hebben we haar laten testen. Daaruit bleek dat ze autisme heeft. Ze is toen naar het speciaal onderwijs gegaan.’ Rond haar 23e verhuisde Ellis naar een woonvoorziening voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Eerst woonde ze bij Kasteel Woerden en daarna bij Reinaerde in Vleuterweide.
Ellis: ‘Ik was in die tijd heel onzeker. Het werk op de sociale werkplaats vond ik niet leuk. Maar ik had het gevoel dat niemand naar mij luisterde. Ik trok me steeds meer terug en werd somber. En toen regelde mijn jobcoach Jolanda een gesprek bij LFB.’ Elly vult aan: ‘Ik weet nog heel goed dat ze terugkwam van dat gesprek. Ellis had een glimlach voor oor tot oor. Ze vertelde trots dat ze directiesecretaresse bij LFB werd. Ik was zo blij voor haar.’
Beter luisteren
Ineke Wolters is Coördinator Scholing en Training bij LFB en werkt al bijna tien jaar met Ellis samen: ‘Voordat Ellis ervaringsdeskundige werd, werkte ze op de administratie van LFB. Maar eigenlijk zat ze daar niet op haar plek. Daarom is ze bij ons gekomen. Gelukkig maar, want we zijn heel blij met Ellis. We zijn echt collega’s. Ellis leert van mij, maar ik leer net zo goed van haar.’ Elly: ‘Dit werk pas perfect bij haar. Ze is helemaal opgebloeid. Waren er maar meer van dit soort organisaties. Er zijn zoveel jongeren zoals Ellis die deze kans niet krijgen.’
Ellis’ wens is dat er beter wordt geluisterd naar mensen met een beperking. ‘Daar maak ik me sterk voor. Het is niet altijd makkelijk geweest, maar ik heb al veel bereikt. Ik heb een contract voor 32 uur per week bij LFB. En ik woon sinds anderhalf jaar in mijn eigen huurhuisje’ , zegt ze trots. Elly: ‘Ellis moet nu veel zelf plannen en regelen. Dat is soms lastig. Maar gelukkig wonen we op tien minuten rijden, dus we zijn zo bij haar. Als je me dit allemaal tien jaar geleden had verteld, had ik je voor gek verklaard. Ons zorgenkindje is een hele zorg minder.’