Ester vertelt over haar levensverhaal
Donderdag 3 oktober heeft Ester de presentatie van haar levensverhaal gehouden op het Scalda, in de klas van Isabel en Romy.
Dit vond ze wel grappig omdat ze vorig jaar in deze klas prokkelstage heeft gelopen, een aantal gezichten herkende ze nog.
Heel lang heb ik getwijfeld of ik mijn verhaal wel wilde delen. Ik vond ook wel dat ik dat een keer moest doen.
Dat gevoel van, gewoon doen heeft uiteindelijk de boventoon gehad.
Ik was niet zo zenuwachtig, omdat ik al heel lang vond dat ik die presentatie een keer moest doen.
Om 13:00 uur mocht ik de presentatie komen geven.
Mirjam wilde voor mij de Power Point presentatie op de beamer verzetten.
Dounia was komen luisteren en heeft een aantal foto’s gemaakt.
Het ging mij goed af om mijn presentatie te doen. Ik durfde ook gewoon de klas en de mensen aan te kijken.
Omdat ik mij zeker voelde, durfde ik ook een zekere houding aan te nemen.
Ik had eigenlijk met mijn hele presentatie de klas voor mij gewonnen.
Natuurlijk vond ik dat fijn, het raakte mij ook wel. Dat het verhaal bij hen echt binnenkwam.
Dat gaf mij het gevoel dat het presenteren waard was.
Ik kreeg na afloop ook groot applaus. Wat ik zelf niet verwacht had. Dat raakte mij ook wel.
Ik waren geen vragen meer na afloop, maar ik had het idee dat dat ook wel kwam omdat ik hen geraakt had.
Ik heb nog evaluatieformulieren rond laten gaan, die heeft iedereen ingevuld. Toen ik die terugkreeg, kreeg ik ook veel complimenten.
Ik heb op het laatst de hele klas nog bedankt voor het luisteren. Ook voor mij was het een opluchting dat ik het gedeeld had.
Ik was er zelf wel een beetje uit het veld geslagen van. In goede zin dan.
