NAH symposium Middin in Den Haag
Ervaringsdeskundigen in opleiding Maria en Jasper van LFB STERKplaats Rotterdam hadden donderdag 15 september een symposium van zorginstelling Middin. Het was een symposium over mensen met niet aangeboren hersenletsel (NAH). De STERKplaats had een actieve rol bij het symposium.
De reis naar Den Haag
Het was ochtend op Schiedam Centrum, een trein- en metrostation. Dit was de ontmoetingsplek van Jasper en Maria; Jasper kwam met de rolstoel ernaartoe gereden, en Maria met de trein. Eenmaal samen gingen ze met de Sprinter naar Den Haag. Met de Sprinter omdat die een instap evenhoog aan het perron heeft: kan Jasper met zijn rolstoel er gewoon in, en hoeft er geen instap assistentie aangevraagd te worden. De reis naar hun eindhalte Holland Spoor ging voorspoedig. Op Holland Spoor kwamen ze tot ontdekking dat de lift buiten gebruik was, de énige lift! Snel terug de trein in en dan maar naar de volgende halte, Den Haag cs, en met een tram terug …
Op centraal station moesten ze een klein uurtje doden eer de tram ging, dus liet Maria zien waar ze werkte vóór haar ongeluk. Was er vlakbij.
Na een koffie gehaald te hebben bij de AH to go, was het wachten bij de tramhalte. Gelukkig hadden ze rúim de tijd genomen, dus zouden ze nog aan de vroege kant in de Fokker Hallen zijn, waar het symposium gehouden wordt. Eenmaal in de tram werd er doodleuk omgeroepen dat de volgende halte niet te gebruiken is voor rolstoelers en mensen in een scootmobiel. Laat dat nu nét de halte zijn waar ze eruit moesten! Drommels!
Nu moesten ze ‘in de buurt’ van die halte uitstappen en een stukje lopen. Gelukkig was het droog.
Aankomst & begin van het symposium
Ze kwamen aan in de Fokker Hallen en waren, zoals eerder verwacht, één van de eersten. Na ontvangen te zijn door het ontvangstteam en de naamplaatjes ingevuld en opgeplakt te hebben. Werden ze meegenomen door Ineke Kester, adviseur kwaliteit en zorgbeleid bij Middin, en degene die de workshop ‘aan elkaar’ praat tussen de ervaringsdeskundigen door. Hen werd de ruimte laten zien waar ze straks hun praatje zouden gaan houden.
Na gezien te hebben waar ze straks stilletjes doodgaan, is het tijd voor een versnapering. Middenin die versnapering is het alweer tijd. De deuren van de hoofdzaal gaan open en iedereen begint naar binnen te gaan. Daar waren na het inleidende praatje, drie gastsprekers. Twee eigenlijk, want eentje was later dus die werd achteraan gezet. Nadat de workshops gegeven zijn.
De Workshops
Toen was het tijd voor de workshops. Iedereen had vooraf aangegeven naar welke workshop ze willen en bij het welkomstteam een kleur stip gekregen die correspondeert met de workshop waarheen ze wilden gaan. Maria en Jasper hadden blauw.
De blauwe ruimte stroomde vol, er waren meer dan genoeg zieltjes. Ineke heette iedereen welkom en vertelde wat de bedoeling van de workshop was. M.J. moesten als eerste, ging bijzonder goed. Kort en bondig. Van de drie groepjes ervaringsdeskundigen, hadden zij de meest professionele. Na alle presentaties was er gelegenheid om in gesprek met de aanwezigen te gaan.
Terugkoppeling workshops & Afsluiting symposium
De ‘bel’ ging, en iedereen moest weer naar de hoofdzaal. Hier werd de derde en laatste gastspreker aangekondigd. Het was een chirurg uit de Haaglanden, heel toevallig was het de chirurg die Jasper in 2007 geopereerd had. Het eindpraatje werd gehouden, en toen was het tijd voor borrelhapjes. Lang verwacht, want ze zaten in die hallen van drie tot zeven zónder eten. Dus *schrok schrok schrok* en rond negenen ging de reis terug naar huis. Na lopen, vertragingen, treinen en alles. Kwam Jasper rond kwart over tien thuis. Hij was ondertussen al drie keer gebeld (maar hij kan niet praten…) ook waren Maria en de Fokker Hallen gebeld! Allemaal door een overbezorgde begeleidster… maar Jasper, in ieder geval, vond dit een superleuke dag. Was ook één van de eerste keren dat hij met zijn rolstoel het openbaar vervoer nam!
