De ochtend begon met een opwarmer: spiegeltje, spiegeltje aan de wand wie is de mooiste van het land? De collega’s mochten vertellen wie zij een bijzonder/speciaal iemand vinden en waarom. Veel mensen noemde hun kind, en vertelde waarom hun zoon of dochter zo bijzonder is. Iemand anders vertelde dat haar moeder bijzonder is voor haar, omdat zij vroeger niet zo goed met elkaar om gingen als nu. Heel bijzonder om dit te horen van iedereen!

Na de opwarmen was het tijd voor een rollenspel. Lindsey en Dounia begonnen met een slecht voorbeeld over feedback geven en ontvangen. Lindsey trok de telefoon van Dounia uit haar handen en daar werd Dounia boos om. Wat logisch is, want zo geef je geen feedback. Toen zij klaar waren met het spelen van het foute voorbeeld, kregen zij te horen van de collega’s wat er precies verkeerd aan was, en hoe dit voor een volgende keer beter kon. Met alle feedback die zij hadden gekregen, hebben zij ook een goed voorbeeld laten zien. Lindsey gaf netjes aan dat zij het vervelend vindt dat Dounia op haar telefoon zat, en Dounia bedankte Lindsey en zo zijn ze er samen uit gekomen. De collega’s werden zelf ook aan het werk gezet, en gingen in 3 groepjes van 3 een rollenspel spelen. Het was leuk om hen zo te zien oefenen met feedback geven, dit hebben zij ook leuk gedaan!

Na de pauze hebben wij een Energizer gedaan. In 2 tallen gingen wij elkaar spiegelen, wij moesten bijvoorbeeld een robot nadoen, of een vliegtuig of een leeuw. Dit was heel leuk en grappig om van elkaar te zien.

Na de Energizer was het tijd voor een wat serieuzer onderwerp: zelfreflectie. Er stond een grote spiegel op tafel, en daar moest je voor gaan staan en benoemen wat je in die spiegel zag. Dit was best een lastige opdracht omdat naar jezelf kijken en dat ook nog eens op een positieve manier heel lastig is, en voor een groep ben je ook heel kwetsbaar. Zo knap dat mensen dit toch durfde! Toen iedereen was geweest hebben wij deze opdracht ook met elkaar na besproken. Heel begrijpelijk dat dit een lastige opdracht was.

Omdat er nog tijd over was, hebben wij een extra opdracht gedaan. Het was de bedoeling dat je over iemand die links van je een irritatie punt vertelde. Hoe moeilijk dit ook was, hebben sommige toch hun hart kunnen luchten over iets waar ze mee zaten. Wij zouden de LFB niet zijn als wij deze opdracht niet afsloten met het benoemen van iets positiefs over dezelfde persoon. Er werden lieve dingen tegen elkaar gezegd.