Met mijn beperking loop ik er vaker tegen aan dat je niet zichtbaar bent voor mensen. Ik woon bij een zorgorganisatie in Zeeland waar ik begeleid zelfstandig woon.

Contact met andere is vrij moeilijk en lastig. Veel mensen leven erg op zich zelf en hebben geen behoefte aan contact. Zelf ben ik ook erg op mijzelf, maar ik heb wél behoefte aan sociale contact en verbinding. Vriendschappen sluiten is moeilijk. Ik stel mijzelf vaak kwetsbaar op, ook ben ik bang dat mensen mij niet leuk vinden en betrek het dan gauw op mijzelf.

In het verleden ben ik wel eens gekwetst in vriendschappen en in relaties. Ik voelde mij daar erg alleen en eenzaam in. Je wereld wordt erg klein, veel lege gevoelens kun je op zulke momenten ervaren. ‘’Praten over jouw eenzaamheid doe je niet uit schaamte’’. Vaak zeggen mensen: je bent toch niet alleen je hebt toch familie die van je houden?  hoe kun je jezelf dan toch eenzaam voelen?.

Liefde geeft toch de kracht om je niet eenzaam te voelen? Eenzaamheid is maar een woord, en het is maar hoe je ermee omgaat. Het accepteren dat het er is en dat het er mag zijn is juist krachtig. Stop het niet weg én schaam je hier zeker niet voor!

In een relatie jezelf alleen voelen vormt ook eenzaamheid. Daar zit ik nog middenin zodra je dat voelt moet je stoppen dat maakt je niet gelukkig! Liever eenzaam alleen dan ongelukkig en eenzaam samen. Ik doorbreek mijn eenzaamheid door kracht en liefde in mezelf te zoeken en te ontdekken. Misschien trek ik ook mensen aan die eenzaam zijn en behoefte hebben aan sociaal contact . Sta daar voor open.