Anies deelde zijn persoonlijke ervaringen over zorg en begeleiding zodat de zorgmedewerkers leren van mijn verhaal in plaats van alleen uit een boek.
Ik vind heel belangrijk dat zij ervaringen uit mijn dagelijks leven meenemen in hun werk.
Door mijn verhaal te vertellen en daarover in gesprek te gaan kom ik dichterbij de zorgprofessional.

Ik hoop dat mensen minder schrikken als ze iemand ontmoeten met een lichamelijke beperking of iemand die er anders uitziet dan gemiddeld.
Dat is mijn doel en mijn missie.

Als mensen mij echt leren kennen, dan pas kunnen zij zien wie ik ben, wat ik kan en vertrouwen in mij hebben. Ik geloof dat je alleen op die manier iemand echt kan verder helpen in het dagelijks leven.
Ik vind het belangrijk dat je werkt aan een goede band met elkaar.
Alleen dan kan je allebei groeien als mens.
Of je nou cliënt of begeleider bent.

Ik heb verteld over mijn uitdagingen en wat mij helpt om mee te kunnen doen in de maatschappij.
De studenten vroegen mij wat voor mij een goede begeleider is omdat ik zowel lichamelijke zorg als begeleiding nodig heb.
Ik vind het belangrijk dat een begeleider echt luistert.
Want je hebt luisteren, en (echt) luisteren.
Tot slot heb ik verteld wat ik allemaal heb bereikt in mijn leven.
Daar ben ik trots op.

Deze gastles was voor mij ook een belangrijk moment omdat ik voor het eerst alleen de gastspreker was.
Ik hoop dit vaker te doen zodat de spanning er steeds meer af gaat.