Er is een tijd van komen en een tijd van gaan:
Van thuis naar ontwikkeling, werk Stichting KDI en LFB Wolvega en nu een nieuw begin. Ik heb veel in mijn leven meegemaakt, en heb hierdoor ook veel geleerd. Ik heb heel veel mensen leren kennen, en van veel mensen heb ik ook afscheid van moeten nemen. Het leven zit vol verassingen en moeilijke momenten. Maar het belangrijkste is: NOOIT opgeven.

Mijn verleden:
We gaan terug naar: 2015 toen ik afstudeerde op de “Ambelt” in Steenwijk. Dit is een school voor het voortgezet onderwijs voor mensen met een LVB. Ik was toen 17 jaar. Ik had geen vervolgopleiding.  Ik woonde bij mijn ouders thuis. Ik bleef 8 maanden thuis bij mijn ouders. Ik deed niks overdag. Ik had veel mentale problemen, dus een opleiding starten was geen optie. Werk was al helemaal geen optie. Ik wou graag bij Scania production Zwolle werken, maar dat is net zoals een CE, T, B, A & AM rijbewijs, niet mogelijk voor mij.

Van thuis  naar stichting KDI:
Na 8 maanden thuis gezeten te hebben, kwam mijn moeder in contact met Leo van der Linden, voormalig eigenaar van Stichting “Kwaliteit Door Iedereen”, ook wel KDI genoemd. Toen ging ik vrijwel direct bij KDI werken als “Deelnemer” voor dagbesteding.  Stichting KDI was een ontwikkelingscentrum voormensen met een beperking die thuis zitten na het voortgezet onderwijs, en niet in aanmerking komen bij een vervolgopleiding zoals bijvoorbeeld een MBO of Hoger.  Stichting KDI was gefocust op het terug brengen van mensen met een beperking naar de maatschappij. Met als einddoel dat mensen met een beperking een betaalde baan hadden.

Deze dagbesteding heb ik 3 jaar lang gevolgd. Totdat Leo van der Linden, directeur van Stichting KDI, plotseling ongeneeslijk ziek werd. Leo overleed in 2018. Leo liet een groot gat achter in mijn leven. Leo was als een vader voor mij. Leo was een groot  voorbeeld voor mij. Ik heb heel veel van hem geleerd en fijn met hem gewerkt en gepraat. Toen was de vraag: Wat nu?

Stichting KDI en Tennis vereniging ATW
In 2018 werkte ik al 3 jaar bij (ATW)  (Algemeen Tennisvereniging Wolvega). Hier werkte ik samen met Henri Plantenga. Henri heeft mij veel geleerd wat het werkleven inhoud. Dus niet alleen over hoe je de tennisbanen onderhoud maar ook wat belangrijk is als je werkt voor een baas. Op de tennisbaan heb ik verschillende werkzaamheden gedaan. Van het vegen van het terrein tot het verven van het clubhuis. En ook het harken van de bladeren op de tennisbanen tot het bewerken van een nieuwe laag op de tennisbanen met een trekker. Daarnaast heb ik veel gewerkt met een bladblazer. Ik heb ook veel werk gedaan aan het hekwerk. Dus eigenlijk heb ik heel verschillende dingen geleerd en gedaan bij ATW. Ik ervaarde ATW als een leuke werkplek met hier en daar een grapje maar vooral hard werken.

Van Stichting KDI  naar de LFB in Wolvega:
Op 15-5-2018 ben ik begonnen bij de LFB Wolvega destijds het zelfde pad als de Stichting KDI. Dit was echt spannend voor mij. Maar gelukkig liep ik al wat langer rond in het pand van LFB Wolvega. Ik kende al een aantal mensen die ook af en toe een training gaven bij de Stichting KDI. Dus was ik snel op mijn plek. Toen ik een aantal maanden werkte bij de LFB in Wolvega mocht ik een Fotografie cursus van de NHA volgen. Hier was ik super blij mee. Die heb ik ook uiteindelijk gehaald, hiervoor heb ik een certificaat gekregen. Ik heb bij de LFB ook nog een Typecursus gevolgd, ook daarvan heb ik een typediploma behaald.

Ik heb veel geleerd bij LFB in Wolvega. Ik heb mijzelf veel kunnen ontwikkelen en  nieuwe dingen mogen leren zoals bijvoorbeeld BHV & Taakhouderschap. Ik heb ook geprokkeld. Dit is een prikkelende ontmoeting tussen mensen met en zonder beperking. Ik heb een dag met de Politie van Wolvega meegelopen. Ik heb vesten mogen dragen en ik heb meegereden in de noodhulp. Ik mocht zelfs een spoed ritje mogen ervaren. Ik heb ook nog wat leuke cadeautjes gekregen.

Daarnaast heb ik ook als Prokkelactiviteit een dag meegelopen bij de Marechaussee. Die dag begon op de Koningin Máximakazerne met een ontmoeting met 2 Onderofficieren. Die mij verwelkomend ontvingen. Deze dag zat vol met dingen waar ik niks over mag zeggen. Kortom het was een zeer leuke dag en heb die dag veel meegemaakt met de Militairen.

Mijn afscheid bij de LFB in Wolvega:
Ik heb in totaal 9 jaar in Wolvega gewerkt, dat is best lang vindt ik zelf, maar uiteraard met plezier. Ik kijk terug naar deze tijd en zal het altijd blijven koesteren. Ik wil iedereen van de LFB Bedanken voor de leuke tijd.

Ik vindt het zelf moeilijk om afscheid te nemen, maar ik doe dit met tevredenheid. Ik heb een mooie tijd gehad en nu is het tijd voor een andere ervaring. Ik kom zeker hier en daar even langs en zal uiteraard lid blijven.

Met vriendelijke groet,