De dialoog ging over ouder worden en dementie bij mensen met een verstandelijke beperking. Een van de dialogen werd geleid door Wouter en Loes. Aan tafel zaten 3 medewerkers van verschillende zorginstellingen, een beleidsmedewerker van de gemeente, een moeder van een dochter met het syndroom van down die dementie heeft en een vrouw van een man met alzheimer.
Tijdens de dialoog werden er verhalen verteld over waar zorgverleners tegen aanliepen. Deze punten kwamen overeen met de punten waar de familieleden ook tegen aan zijn gelopen. Door de verhalen te delen ontstond er erkenning en werden er tips gedeeld. Het is niet altijd even makkelijk en niet altijd alles wat je wil is mogelijk.
Op het eind van het dialoog zorgde dit een beetje voor verwijten naar de gemeente, ook al was dit niet zo bedoeld.