Aanleiding voor de brief aan de Tweede Kamer is de begrotingsbehandeling van VWS (op 30 november).
De gemeentelijke bezuinigingen gaan vooral mensen met levenslange en levensbrede beperking of chronische ziekte ongenadig hard treffen.

Echt in de gevarenzone
De positie en participatie van mensen met een beperking of chronische ziekte staan al jaren onder druk.
De coronacrisis heeft die druk verhoogd.
Dat gemeenten mede onder invloed van corona nu al grootscheepse bezuinigingen op zorg en ondersteuning aankondigen of al doorvoeren, is ronduit zorgwekkend.
Zo neemt de gemeente Amsterdam sinds 1 oktober nog slechts 10 procent van de aanvragen voor huishoudelijke hulp in behandeling.
De rest moet afwachten tot januari.
En de gemeente Wolden besloot dat iedereen 15 minuten minder huishoudelijke hulp krijgt.
Tarieven voor persoonsgebonden budget worden verlaagd waardoor ze niet meer marktconform zijn en inkoop van goede zorg niet meer mogelijk is.
Ook zien we dat gemeenten het begrip eigen kracht oprekken.
Mensen moeten steeds meer zorgtaken zelf op zich nemen.
Met name voor ouders van zorg-intensieve kinderen heeft dit grote gevolgen.
Van hen wordt buitenproportioneel veel eigen kracht geëist.
Zorg en ondersteuning verminderen, toegang tot zorg beperken en een steeds groter beroep doen op eigen kracht brengen de kwaliteit van leven van een grote groep mensen die het met deze ondersteuning prima (of nog net) redt, echt in de gevarenzone.

Aandacht voor 1,5 miljoen mensen
Ieder(in) dringt er bij de Kamer dan ook nadrukkelijk op aan om bij de begrotingsbehandeling, naast aandacht voor medische zorg, zorg voor ouderen en hulp voor jeugd in kwetsbare gezinnen, ook expliciet aandacht en ruimte te vragen voor de 1,5 miljoen mensen met een levenslange en levensbrede beperking.
Voor hun kwaliteit van leven en mogelijkheden voor participatie zijn zij afhankelijk van goede ondersteuning in alle domeinen van het leven.

In onze brief vragen we de Tweede Kamerleden:
Een einde aan de discussie tussen het Rijk en de gemeenten en te zorgen voor voldoende middelen voor gemeenten.
Laat mensen met een hulpvraag niet het slachtoffer worden van een ruzie tussen twee overheidslagen.
Oproep aan de minister als systeemverantwoordelijke om te voorkomen dat bezuinigingen in het sociaal domein mensen met een beperking en hun naasten nog verder op achterstand zetten.
De ontwikkeling van een eigen afwegingskader voor mensen met een levensbrede, levenslange beperking of chronische ziekte in het sociaal domein; waarin ze verzekerd zijn van passende zorg en ondersteuning die voorkomt dat zij door de bodem zakken, maar in plaats daarvan hen juist in staat stelt op gelijke voet deel te kunnen nemen aan de (lokale) samenleving.
Voorkom overbelasting van naasten en mantelzorgers.
Corona eist een grote tol van mantelzorgers en naasten.