Directeur ROC ziet toekomst met STERKplaats Twente roze kleurig in
STERKplaats Twente vroeg aan de directeur van het MBO-college Mens & maatschappij, wat zij vindt van de samenwerking met STERKplaats Twente.
“Ik zie de toekomst roze kleurig in. Natuurlijk moeten we goed met elkaar in gesprek blijven.”
Hoe zie jij de toekomst voor je met de STERKplaats van het ROC?
Ik zie de toekomst roze kleurig in. Natuurlijk moeten we goed met elkaar in gesprek blijven.
Zodat wij weten wat de STERKplaats wil en dat de STERKplaats weet hoe ROC erin staat.
Maar ik denk eigenlijk dat we als een goede vrienden/partners op deze verdieping samen wonen. We leven eigenlijk hier samen.
Ik denk dat als wij de goede dingen doen, wat ik net beschreef, dan kun je dat naar heel erg lang en alleen maar uitbouwen naar nog mooier.
Alleen moet er wel een win win situatie zijn.
Er moet dus wel altijd een verbinding zijn tussen STERKplaats en het ROC.
En als die verbinding er is dus als we allebei altijd nadenken over hoe kunnen we die verbinding versteken, dan is er win win.
En dan is er ook een samenwerking en gaat dat zo lang door als het vruchtbaar is.
Zie jij dat de leerlingen wat aan ons hebben?
Dit heb ik net al een beetje gezegd. Ik denk dat onze studenten er ontzettend veel aan hebben en ik heb dat ook allang gehoord.
Ik weet heel goed dat er bepaalde teams zijn van maatschappelijke zorg.
En we hebben ook nog een combi-opleiding met Monique Schaalje, en die zijn laaiend enthousiast om samen te werken.
Ze zijn echt heel erg blij dat het gelukt is om STERKplaats bij het ROC te krijgen.
Ik denk dat daardoor nu al meer contact is.
Ik hoop niet dat dit akelig klinkt, maar wij noemen het de doelgroep waarvoor wij opleiden.
Dat dat nu al er meer is dan als jullie er niet zouden zijn.
Wij kunnen niet stages aanbieden in de eerste leerjaar, want er zijn niet voldoende stageplekken.
Sommige studenten kiezen voor de opleiding persoonlijke begeleider of activiteiten begeleider, voor de instellingen waar jullie ook wonen en dan kunnen ze soms pas in de tweede leerjaar stage lopen.
Onze studenten weten vaak helemaal niet precies wat dat werk betekent en moeten dit leren in de praktijk.
En hoe mooi is het dat de studenten in het eerste leerjaar al direct een stukje praktijkervaring kunnen opdoen bij de STERKplaats.
Dat is echt een enorm winstpunt en de studenten/docenten zijn daar superblij mee!
Hoe zie jij ons als STERKstudenten?
Ik hoef alleen maar nu te kijken wat ik zie.
Weet je wat ik nu zie? Ik zie nu twee powervrouwen die hier nu zitten en vragen hebben voorbereid.
Die de stap zetten om naar de STERKplaats te gaan.
Die in STERKplaats de stap zetten om een gesprek aan te gaan om een nieuwsbrief op te zetten en er iets moois van proberen te maken.
Ik zie STERKstudenten als hele sterke studenten.
Ik vind echt waar dat jullie heel trots mogen zijn op jullie zelf met wat jullie doen.
Want er zijn nog niet zo heel veel STERKplaatsen in Nederland dus er zijn ook nog niet zo heel veel STERKstudenten in Nederland.
Maar misschien komt dat nog in de toekomst.
Jullie hebben een heel bijzondere rol in Nederland.
En jullie zijn echt ook wel een beetje een voorbeeld voor de nieuwe STERKplaatsen die wilt opstarten.
Eigenlijk zou elke stad in Nederland een STERKplaats moeten hebben.
Ik vind dat jullie een powerteam zijn.
Waarom denk jij dat wij van meerwaarde zijn voor het onderwijs?
Dit heb ik net ook een beetje verteld.
Het is belangrijk dat onze studenten in gesprek komen.
Dat zij weten wat jullie belangrijk vinden, hoe jullie benaderd willen worden, wat jullie behoeftes zijn, wat jullie fijn vinden hoe je aangesproken wordt ect.
Als ik bij jullie het kantoor inloop dan zie ik verschillende type mensen.
Ik zie mensen die in een rolstoel zitten. Dus verschillende beperkingen zullen we maar zeggen.
En aan jullie kan ik geen beperking zien doordat de beperking in jullie hoofd zit en niet in jullie lichaam.
Bij de ene zit het in het onzichtbare en bij de andere is het direct zichtbaar.
Sommige mensen vinden het best lastig en weten ze niet hoe ze moeten reageren.
Ik sprak net een collega van jullie en hij praat heel moeizaam.
Als je jong bent en met die jongen in contact komt, dan kunnen mensen daar best van schrikken.
Ze schrikken niet van jullie collega, maar meer van zichzelf.
Hoe moet ik hier op reageren? Ik versta hem niet goed. Kan ik dan nu wel vragen of hij zijn zin nog een keer wilt herhalen of beledig ik hem dan?
Er zijn gewoon heel veel studenten die niet weten hoe je hiermee om moet gaan.
En dan is het gewoon heel fijn om met jullie in contact te kunnen komen.
De studenten gaan niet naar een zorgorganisatie toe om te vragen of ze een dagje mogen mee draaien om het in de praktijk te ervaren hoe het is.
Hier op school gaat dit bijna vanzelf.