Wat was het een bijzondere avond in Goes, met veel verschillende emoties.
Zoals blij dat we zo’n mooi stuk hebben gemaakt met elkaar.
Trots op wat we allemaal bereikt hebben. Hoe iedereen gegroeid is.
Maar ook wel verdrietig, dat dit dan echt de laatste is.

We voelen ons verwant
Ik het begin van de voorstelling zeg ik: ‘Wij zijn verwanten althans we voelen ons verwant’.
Maar we kunnen zeker oprecht zeggen dat we er een familie bij hebben met theatermakers Vera en Anna, met technici Eddie en Joost en wij als spelers: Milan, Lindsey, Ivo en Maria.

Grens opheffen
Het doel van de voorstelling is dat we de grens tussen mensen met en zonder beperking zouden willen opheffen. Door mensen een kijkje te geven in onze wereld.
Dat we gezien worden! Die ene professional die jou echt ziet kan het verschil maken.
Wij hebben alle vier laten zien, dat wij meer kunnen dan dat er van ons verwacht werd in het verleden. Zolang je die kansen maar krijgt.
Ik denk en heb teruggekregen dat deze boodschap zeker is overgekomen bij mensen.

Herkenning
Er zaten mensen in het publiek die zich herkenden in ons verhaal. Maar ook de kant van de professional. Zij gaven ons terug veel te herkennen en erkennen in ons verhaal.
Ik weet zeker dat wij een heel groot publiek hebben bereikt, die met de voorstelling in hun achterhoofd weer aan het werk gaat. En ik denk dat dan zeker een groot doel bereikt is.

STERKplaats Goes
STERKplaats Goes stond ook met een stand met allemaal informatie over de LFB.
Om aandacht te vragen voor de LFB en om STERKstudenten aan te trekken voor STERKplaats Goes.

Er was nog een hele grote verrassing, dat was dat oud-collega coach (Ineke) die alles van De Verwanten mee heeft opgezet, ook aanwezig was. En heel veel andere collega’s van de LFB.
Er is heel wat gelachen deze avond maar er zijn ook heel wat traantjes gevloeid.