15 juni 2018
Opgesloten in de gevangenis: verslag Caron Landzaat
Caron en Danny zijn een dagje opgesloten in de gevangenis van Vught. Om te ervaren hoe er in de gevangenis wordt omgegaan met mensen met een beperking.
Uit je bed gelichtHet ophalen was voor mij al een bijzondere ervaring.
Ik voelde mij behoorlijk zenuwachtig, want je trekt toch wel de aandacht in de buurt.
Ondanks dat ik precies wist hoe laat ze zouden komen, voelde ik mij erg gespannen.
Voordat ik de bus in word geleid moet ik mijn zakken leeg maken.
Daarna word ik gefouilleerd, want ik mag niets meenemen.
Het viel mij op dat ik in het busje werd gezet, zonder enig uitleg.
Mijn collega Danny word in een andere cel in de bus gezet.
Hij kreeg wel uitleg en dat vond ik erg raar!
Tijdens de reis is er 2 keer gecommuniceerd via een intercom. Dit vond ik prettig.
Blijkbaar was er een intercom knopje om terug te praten in de bus, maar dat wist ik niet.
Mijn collega Danny was hier wel van op de hoogte… Vreemd!
|
 |
Aankomst op het terrein
Als we eenmaal aankomen op het terrein stopt de bus.
Ik denk dat de chauffeur zich ergens moet melden, want we staan lang stil.
Het duurt allemaal erg lang en ik weet niet wat er gaat gebeuren.
Opeens rijdt de bus door naar de ingang.
De chauffeur en de bijrijder stappen uit.
Danny en ik blijven alleen achter in de bus.
Nog steeds heb ik geen idee wat er gaat gebeuren.
Een paar minuten later wordt Danny uit de bus gehaald en gaat de deur weer dicht.
Ik moet blijkbaar wachten, maar weer wordt er niets gezegd over wat er gaat gebeuren.
Ik zit nu alleen in de bus.
Een tijdje later (ik gok 10min) word ik uit de bus gehaald en naar de ingang geleid.
Weer zonder enig uitleg.
Binnenkomst
Als we binnenkomen moet ik mijn jas uitdoen en afgeven.
Mijn jas wordt door een detectie apparaat gehaald.
Ook moet ik mijn schoenen uitdoen.
Vervolgens moet ik door een detectiepoort lopen.
Ik hoefde geen vingerafdrukken achter te laten, want dat apparaat is stuk.
Ik word in een celletje gezet met de boodschap dat ik even moet wachten.
Liever had ik geweten hoe lang ik moet wachten, want wat is even?
In het celletje staat alleen een houten bankje en een metalen toilet.
Ik word opgehaald, ditmaal om een foto te maken voor op een pasje.
Dit pasje moet ik altijd om mijn nek hangen als ik buiten op het terrein ben.
Voor de herkenning is de boodschap.
Ik word weer teruggezet in dat ene celletje met de boodschap dat ik nog even moet wachten.
Gelukkig word ik snel opgehaald en overgedragen aan een ander.
Onderzoek
De man die mij ophaalt vertelt mij dat ik gevisiteerd word.
Hij legt uit hoe dat in zijn werk gaat en waarom ze dat doen.
Ik merk aan mij zelf dat ik het prettig vind dat hij het gedetailleerd uitlegt.
Ik word meegenomen naar een kamer met een douche.
Ik moet mijn kleren uit doen en geef dit aan die meneer.
Ik ben nu naakt en ik moet mijn armen optillen.
Dan moet ik met mijn handen door mijn haar en 3 keer hurken en dat allemaal onder toezicht.
Ik voel mij vernederend en klein.
Wel vind ik het prettig dat het duidelijk wordt uitgelegd.
Vervolgens krijg ik shampoo en mag ik douchen (zonder toezicht).
Ik trek mijn kleding weer aan en kom aan de andere kant van die ruimte naar buiten.
|
Ik word op een stoeltje neer gezet en moet even wachten.
Daar zie ik Danny weer.
Terwijl we wachten krijgen we een tas met linnengoed en het pasje met mij foto erop.
Mijn collega Danny wordt als eerste opgehaald en ik moet nog even wachten.
Weer is voor mij onbekend hoelang ik moet wachtten.
Daarna wordt Danny teruggebracht en ik moet ik meekomen.
|
 |
Intake
Ik sta nu in een kamer van ik denk 1 bij 1 meter.
In de ruimte is een schuifraam.
Aan de andere kant van dat raam zit een vriendelijke man.
Deze man stelt allemaal vragen aan mij.
Bijvoorbeeld of ik medicijnen slik, verslavingsproblemen heb, hoe mijn huisarts heet en of ik eerder vast heb gezeten.
Vervolgens word ik weer teug gebracht en moet ik weer ‘even’ wachten.
Er komt een busje om ons op te halen en we worden bij de juiste afdeling gebracht.
Hieraan gekomen worden wij weer overgedragen aan de gevangenisbewaarder, onze mentor.
Hij laat onze cellen zien en daar laten wij onze zak met linnengoed achter.
We krijgen allebei een sleutel van de celdeur.
Er wordt verteld dat je op deze afdeling zelf een sleutel hebt.
En dat je dus zelf je celdeur open of dicht kan doen.
Maar op bepaalde momenten, bijvoorbeeld tijdens het middageten en in de avonden, wordt je wel ingesloten.
Er wordt ons verteld dat je iedere dag een uur mag luchten, naar buiten gaan.
Luchten
Wij mogen direct luchten, dus dat doen we dan ook.
Ik ontmoette daar onverwacht andere gedetineerde.
Dat vond ik héél spannend en ik had een soort van onbehagelijk gevoel.
Als het uurtje voorbij is gaat iedereen weer naar binnen.
Eenmaal binnen hebben we V.O.V. (vrij over de vloer).
De afdeling bestaat uit 24 cellen (waarvan er 12 bezet zijn) en een gezamenlijke huiskamer waar je spelletjes kan doen of tv kijken.
Ik was wel blij dat de gedetineerde op onze afdeling waren ingelicht over onze komst.
Opgesloten in je cel
We krijgen warm middageten en we worden ingesloten in onze cel.
Op dat moment merkte ik heel goed wat dat is, je bent echt op je zelf aangewezen.
Ik was blij dat ik een televisie had.
Na zo’n 3 kwartier worden de deuren weer geopend.
Het eerste waar ze naar kijken is of het bestek compleet is, daarna mag je weer uit je cel.
We gaan naar de huiskamer, waar nog 3 andere gedetineerde zitten.
Ze zijn heel aardig en geïnteresseerd in ons en vragen wat we komen doen.
Ze hadden alle 3 respect voor ons dat we dit deden.
We hebben best goeie gesprekken gehad.
De mannen kwamen ‘eerlijk’ op ons over.
Regels
Onze mentor komt bij ons zitten om even de regels en zo uit te leggen.
Hij heeft een heel pak papieren bij zich, want er zijn heel veel verschillende regels.
Hij legde de regels goed uit, maar het was zo veel dat het bij mij begon te duizelen.
Ik raakte de draad even kwijt en kon daarna de regels niet meer herinneren.
De regels werden ons ook vertelt in de huiskamer, waar dus nog 3 andere bij waren.
Dit was voor mij niet handig, want er was teveel ruis en dus afleiding.
Om ongeveer half 3 waren we weer vrij.
Er wordt veel met even gesproken, ‘EVEN’ WACHTEN.
Maar wat is even?
Is even 5 of 15 minuten?
Graag een tijdslimiet geven.