Lange ritjes in de taxi
Ik ging als klein kindje al met de taxi naar een speciale school.
Ik vond die reis verschrikkelijk.
Om kwart over zeven in de ochtend moest ik buiten klaar staan voor de taxi.
Op de terugreis naar huis moesten we eerst nog mensen afzetten, waardoor een ritje extra lang duurde.
Ook stonden we vaak lange tijd in de file.
Daardoor was ik vaak pas om kwart over vijf thuis in Lexmond.
Dat waren altijd lange dagen, afhankelijk van de taxi naar school toe.
Lekker met de fiets naar school
Toen ik naar het speciaal voorgezet onderwijs ging, kon ik met de fiets naar school.
Dat was voor mij vrijheid: zelf op de fiets naar school.
Het was een flinke tocht vanuit Lexmond naar Utrecht, maar een prachtige route.
Heerlijk in de buitenlucht over de oude Boogbrug over de Lek bij Vianen.
Het leukste was dat we vanaf mijn huis, samen met een groep van 40 mensen naar school fietsten.
Uit alle dorpen kwamen leerlingen meefietsen, er ontstonden vaste fietsgroepen.
De ene groep ging naar Nieuwegein en de andere groep naar Utrecht.
En ‘s middags fietsten we weer met z’n allen terug.
Dat was echt gaaf als puber!
Onderuit
Eén keer was het echt koud, omdat het had gevroren.
Het was glad op de weg, want ze strooiden toen nog geen zout.
En toen gebeurde het leukste van de fietstocht.
We gleden met 40 personen allemaal onderuit.
Het gebeurde bovenop de brug en we gleden als een ketting omlaag tot beneden!
Openbaar vervoer
Toen ik later een baan kreeg, ging ik vaker met het openbaar vervoer reizen.
Dat was ook erg leuk, maar de bus tijden waren erg slecht.
Je had geen vrijheid in de avond, want de laatste bus vanuit Utrecht Centraal ging al om acht uur naar Lexmond.
Later is dat gelukkig beter geworden.
Dan kon ik lekker stappen in Utrecht.
Ontdekking van mijn beperking
Op latere leeftijd kreeg ik problemen met mijzelf; er was wat aan de hand.
Ik wilde graag weten: wat heb ik dan?
Er kwamen verschillende instanties om de hoek kijken.
Uit een diagnose kwam dat ik Autisme ASS heb.
Daarna kreeg ik begeleiders en een Wajong uitkering.
Maar ik kreeg ook gratis een taxi pas toegestuurd.
Crossen met de taxi
Ik had die pas, dus ik ging veel met de taxi heen en weer door het land.
Dagjes uit, feestjes en familie bezoeken.
Ik kreeg meer vrijheid in het vervoer.
Maar na 12 jaar, werd het slechter en slechter met het taxi vervoer.
Ze kwamen niet op tijd of vergaten je op te halen.
Ik werd er gek van om afhankelijk te zijn van anderen.
Weer zelfstandig op pad
In 2017 veranderde er iets in mijn leven.
Ik trok mijn stoute schoenen aan en mailde de gemeente dat ik geen gebruik meer wilde maken van de regio taxi.
Ik stuurde het pasje op en belde ook de Valys op en zei mijn pas op.
Daarmee kreeg ik mijn vrijheid weer terug.
Ik ging weer meer met het OV reizen.
En met de combinatie met de ov fiets kon ik overal komen.
Autorijden
Ik ben ook nog gaan onderzoeken of ik mijn rijbewijs kon halen.
Maar na een paar rijlessen was wel duidelijk dat dat niets voor mij was.
Er is teveel verkeer en je moet teveel handelingen tegelijk doen met het rijden.
Dat was echt balen voor mij, maar de aanhouder wint…..
Scooterrijbewijs
Ik wilde graag op een scooter rijden, maar ook daar heb je een rijbewijs voor nodig.
Ik heb me aangemeld bij de rijschool, een theorieboek gekocht en theorielessen genomen.
Bij mijn eerste examen was ik helaas gezakt…
Maar ik hield vol, ik heb opnieuw theorie-examen gedaan en ben geslaagd!
Een paar dagen laten moest ik afrijden in Gorinchem voor mijn praktijkexamen.
En ja hoor: gelijk de eerste keer was ik geslaagd!
Ik was zo blij, ik had tranen van blijdschap!!
Ik heb nu nog meer vrijheid in het vervoer in mijn leven.
Daar ben erg blij mee!!
Wat ik nu merk is dat ik meer tijd overhoud.
Ik reisde met het OV naar mijn werk, dat kostte anderhalf uur heen, en anderhalf uur terug.
Met mijn scooter is het één uur heen en één uur terug!
Dat scheelt toch mooi een uur tijd.
Wat houd je dan veel tijd en vrijheid over!