Uitgeleerd
‘In de tijd dat ik van school kwam, heb ik veel meegemaakt.
Ik deed praktijkonderwijs en ging begeleid wonen omdat ik een onveilig verleden had.
Op dat moment vonden ze dagbesteding het beste voor mij. Dat vond ik prima, ik had genoeg aan mijn hoofd.
Ik werkte bij een schildersatelier met een winkeltje, maar op een gegeven moment had ik weinig uitdaging daar, ik ging me vervelen.

Als ik geen inspiratie had zat ik soms urenlang aan tafel niks te doen. Dan zat ik gewoon te zitten. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat ik een schilderij had gemaakt, wat vervolgens weer wit werd gemaakt en dan mocht ik overnieuw beginnen. Ik heb leuke contacten aan die tijd over gehouden, maar op een gegeven moment ben je uitgeleerd. Dan ga je een beetje muziek luisteren, kletsen, meer niet.

Op mijn werk zag ik een flyer zag waar op stond ‘Wij zoeken jou’, daar ben ik achteraan gegaan. Zo ben ik bij de LFB terecht gekomen. Ik kwam best wel gesloten binnen, met oordoppen in en een blikje energydrank. Ik begon 2 dagen in de week met de STERK opleiding tot ervaringsdeskundige. Dat is inmiddels alweer 9 jaar geleden en nu werk ik 4 dagen in de week voor de LFB.’

Kwaliteiten
‘Als ervaringsdeskundige kon ik ontdekken wat bij mij past, er werd gekeken naar mijn talenten.
Ik ben trainingen gaan geven en bij de afdeling communicatie aan de slag gegaan.
Al doende heb ik geleerd. Dat is het mooie aan de LFB, dat er wordt gekeken naar je talenten en kwaliteiten.
Dan ga je jezelf ontwikkelen.

Zo kwam ik ook achter mijn passie voor fotografie. Ik maakte altijd al graag foto’s, gewoon op mijn kamer en ik mocht voor de LFB foto’s maken. Ik kreeg de kans om mezelf daar verder in te ontwikkelen. De LFB heeft mij daarin gesteund en ik heb zelf ook bijgedragen.
Een win- win situatie. Eerst heb ik een thuisstudie gedaan en toen ik die opleiding goed had afgerond wilde ik een normale opleiding doen. Dus ik ben met mijn foto’s naar de open dag gegaan van de fotovakschool in Amsterdam. ‘Ik zie dat je genoeg talent hebt’, zeiden ze daar.
Ze raadden mij aan om de vakopleiding te doen.

’ Ik vroeg me af of dat voor mij haalbaar zou zijn, omdat ik in het verleden praktijkonderwijs heb gedaan.
Voor hun was het geen probleem dat ik moeilijk lerend ben. Ik heb natuurlijk meer tijd nodig gehad dan de rest.
Waar een ander er vijf minuten over doet om een tekst te lezen, duurt dat bij mij een half uur.
Maar ik heb geen extra hulp nodig gehad, het ging goed.
Ik heb net als iedereen de opdrachten gedaan, zelf modellen en een studio geregeld, enzovoort.
Twee jaar geleden heb ik het gehaald en ben ik met een negen afgestudeerd.

Aan mijn klasgenoten heb ik eerlijk gezegd nooit verteld dat ik een licht verstandelijke beperking heb.
Ik wilde gelijkwaardig zijn. Misschien was ik wat stiller in de klas en het was weleens lastig als ze het over werk hadden.
Ik heb niet veel losgelaten over wat ik deed. Ik leef verder net zoals andere mensen, ik werk, ik heb een eigen huurhuis, een groot netwerk.
Ik geniet van leuke dingen met vrienden en vriendinnen, zoals vakanties en concerten.

“Als ervaringsdeskundige kon ik ontdekken wat bij mij past
en wat mijn talenten zijn”

Creatief
‘Mensen, portretten en groepen fotograferen vind ik het allerleukst, bijvoorbeeld bij evenementen en congressen.
Het zou leuk zijn als mijn foto’s ooit in een magazine komen, dat lijkt me wel gaaf.
Ik zou wel meer willen met mijn fotografie, maar ik vind het ook eng.
Als ik mezelf echt als freelance fotograaf ga inschrijven dan komt daar best wel veel bij kijken denk ik.
En je moet zeker weten dat je genoeg klussen binnenhaalt. De administratie, dat lijkt mij het moeilijkste.

Als ik bij een gewoon bedrijf wil werken zou ik niet weten waar ik terecht zou moeten, ik denk dat er meer druk op zit, dat alles snel moet.
Ik heb een duidelijke uitleg en de tijd nodig om zonder druk te kunnen werken.
Ik heb wel eens zitten kijken op LinkedIn naar banen in de fotografie, maar er wordt bijna altijd HBO-niveau gevraagd.
Dat heb ik niet.

Terwijl ik als fotograaf hetzelfde talent heb als iemand die hoger opgeleid is en hetzelfde werk levert.’

Ik zie mezelf meer als creatief dan als ervaringsdeskundige.
Doordat ze bij de LFB de tijd voor mij hebben genomen en echt hebben gekeken naar mijn kwaliteiten en wie ik ben als persoon, heb ik de kans gekregen om me te kunnen ontwikkelen en mijn diploma te halen aan de fotovakschool.
Iedereen zou zoveel mogelijk kansen moeten krijgen om te leren en ontwikkelen.
Dan ben je gemotiveerd en ga je met plezier naar je werk. Dan voel je je gelijkwaardig.’

Verborgen Heldenreizen
Dit portret is één van de verhalen uit de reeks ‘Verborgen Heldenreizen’,
gemaakt door storyteller Mariël van Dijk in samenwerking met ervaringsdeskundigen
van de Landelijke Federatie Belangenverenigingen Onderling Sterk – LFB.

Tekst: Mariël van Dijk | Foto: Angela Jutte