Herdenken en vrijheid met Conny Kooijman

Vanwege het Coronavirus vinden de herdenkingen en vieringen dit jaar op een andere manier plaats dan normaal. We maakten 4 en 5 mei thuis mee. We stonden alleen, maar toch samen stil bij de bevrijding en 75 jaar vrijheid. In dit verhaal vertelt onze directeur Conny Kooijman hoe zij 4 mei beleeft heeft en wat vrijheidvoor haar betekent.

Op 4 mei heeft Conny een bosje rozen gelegd bij het gedenkteken Vergeten Slachtoffers in Den Dolder.
Met deze bloemen en een brief wil zij de slachtoffers herdenken die tijdens de Tweede Wereldoorlog onder vreselijke omstandigheden in de Willem Arntsz Hoeve in Den Dolder verbleven.

In haar brief schrijft zij het volgende:
Utrecht/Den Dolder, 4 mei 2020.

Helaas is door het Coronavirus dit jaar geen openbare dodenherdenking.
Dus jammer dat dit hier in Den Dolder ook niet wordt herdacht.

Vorig jaar was beloofd om deze herdenking Vergeten Slachtoffers in Den Dolder te herhalen.
Maar helaas brengt het Coronavirus roet in het eten.

En zal vandaag ook Vergeten Slachtoffers niet genoemd worden in de media.
Daarom ben ik vandaag alleen geweest om de Vergeten Slachtoffers te herdenken.
Met een bosje bloemen.
Ik verwacht dat in deze dagen iemand van Altrecht of Reinaerde dit document vindt en het doorvertelt en er een notitie van maakt.
Dat zij er aan denken om volgend jaar deze slachtoffers wel officieel te gaan herdenken.

Conny Kooijman, directeur Vereniging LFB.
En betrokken bij stichting Vergeten Slachtoffers.

Vrijheid
Vrijheid is erg belangrijk voor Conny.
Bijvoorbeeld vrij zijn om te gaan en staan waar je wilt.
Vrijheid hebben in werken.
Vrijheid hebben in werken na je AOW.
Vrij om zelf te kiezen en beslissen over je eigen leven te maken.
Vrij in denken en doen.
Zelfstandig zijn.

Conny vertelt dat zij snakt naar vrijheid, maar dat deze op dit moment sterk wordt beperkt door het Coronavirus.
Ze mist de vrijheid om gebruik te maken van het openbaar vervoer.
Vrijheid om weer naar een dierenpark, pretpark, museum, bioscoop, theater, concert te gaan.
Of om weer in het openluchtbad te gaan zwemmen.
“Ik moet te lang wachten op de vrijheid om alles weer te mogen doen, wegens de corona.
Ik wil dingen bezoeken, maar kan daar niet heen omdat ik de vrijheid niet heb.
Ik kan niet naar familie en vrienden.
Ik wil vrijheid hebben om collega’s fysiek te ontmoeten, op bijvoorbeeld kantoor.
Ik mis vrijheid op bij Ieder(in) te blijven werken. Geen vrijheid omdat ik pensioengerechtigd ben om te werken bij Ieder(In).
Ik wil van de LFB ook vrijheid behouden om daar te blijven werken, want ik ben nog veel te jong om te stoppen met werken.
Mensen krijgen veel meer vrijheid als alles toegankelijk is voor ze, zoals voor gehandicapten.”

Bidden
Sinds de Coronacrisis vanaf 15 maart bidt Conny heel veel.
“Ik bid voor bestrijding van het Coronavirus.
Ik bid bijna dagelijks op werkdagen in de kapel van onze kerk het Brandpunt in Amersfoort.
En steek daar ook een kaarsje op.
Ik heb gebeden die op Petrus van Protestantse kerk staat.
Allemaal over verdrijving van het virus. Genezing van de coronazieken.
Sterkte voor de verplegenden en artsen.
En voor het RIVM en het kabinet, dat ze goede beslissingen nemen.
Ook voor de horeca en kappers en andere bedrijven om weer open te gaan.
En dat de economie weer verbetert.
En we straks weer normaal met het openbaar vervoer kunnen om naar kantoor, je werk, familie, musea en dergelijke te gaan.
En weer van het leven te genieten.”