Gedicht van Micky

Ik ben gevraagd deze keer een blog in elkaar te draaien. Maar ik moet toegeven, dat de onderwerpen niet zomaar komen aanwaaien. Er is heel veel wat ik zou kunnen delen. Zoals mijn liefde voor met woorden spelen.

Wat ik ook zou kunnen vertellen, is wat mij allemaal is overkomen.
Als kind, en hoe ik dat te boven ben gekomen.
Maar dat is een verhaal van drie pagina’s lang dat lijkt me niet fijn.
Dus kan het maar beter een zo’n kort mogelijk verhaal zijn.

Mijn allergrootste liefde is het schrijven van verhalen.
Daarmee kan ik het beste uit mezelf halen.
Even naar een fijnere wereld dan die waar ik leef.
En ooit echt een boek uitgeven, is waar ik naar streef.

Maar waar het over moet gaan dat moet ik nog verzinnen.
Want er schieten me dagelijks ideeën te binnen.
Voornamelijk over werelden vol fantasie.
Maar het is moeilijk te verwoorden hoe ik die voor me zie.
Een wereld zoals die van Tolkien.
Je weet hoe die eruit ziet als je de films hebt gezien.

Genoeg over mijn verhalen ik heb ideeën zat.
Want een dichtbundel uitbrengen lijkt me ook wel wat.
Over elfjes, bossen, het dagelijks leven.
Ik dicht over alles, het is me om het even.

Ben ik nu al aan het eind van mijn verhaal?
Dat ging wel heel snel allemaal.
Nu ja, nog een kleinigheidje dan misschien.
Want eh, hebben jullie deze hele tekst goed gezien?
Elk woord verbonden met elkaar. Lees maar.
Rijmend en dichtend heb ik alles verweven.
Net zoals ik dat probeer in mijn dagelijks leven.