Jolanda Siersema – “Als er opeens schaduw op mij verschijnt, zal de zon mij omarmen”

Ik ben Jolanda Siersema, 59 jaar en ik woon in Oosterwolde in de gemeente Ooststellingwerf en werk bij de LFB STERKplaats in Wolvega als ervaringsdeskundige. Ik heb een NAH (niet aangeboren hersenletsel), heb Afasie, dat is een taalstoornis door een hersenletsel.

Ik ben Jolanda Siersema, 59 jaar en ik woon in Oosterwolde in de gemeente Ooststellingwerf en werk bij de LFB STERKplaats in Wolvega als ervaringsdeskundige.

Ik heb een NAH (niet aangeboren hersenletsel), heb Afasie, dat is een taalstoornis door een hersenletsel. Daardoor heb ik moeite met het voeren van gesprekken. Ook heb ik Hemianopsie, een halfzijdige uitval van het gezichtsveld, in beide ogen, het zelfde gebied, veroorzaakt door mijn hersenbloeding, tijdens een hersenoperatie. Daardoor ben ik rechts blind in beide ogen. Ik heb de opleiding ervaringsdeskundige gedaan bij de Hanze Hogeschool in Groningen.

Ik kon alleen in Oosterwolde een dagbesteding vinden waar ik alleen met hout kon werken of kon breien. Daar was ik niet naar op zoek. Een oud stagiaire van de LFB, die bij mij kwam als woonbegeleider, gaf mij een tip om te gaan kijken bij de LFB wat meer bij mij zou passen. Na een bezoek aan de LFB STERKplaats in Wolvega heb ik de keuze gemaakt om bij de LFB te gaan werken.

Bij de LFB doe ik verschillende werkzaamheden wat bij mij past. Ik schrijf een boek over mijn levensgeschiedenis. “Als er opeens schaduw op mij verschijnt, zal de zon mij omarmen.” En ben hier vanuit mijn hart mee bezig, en geeft mij een zeer goed gevoel. Hoe moeilijk het ook is om alles goed op papier te zetten.

Verder ben ik bezig als VN-ambassadeur samen met Wouter bij de ‘Lokale Inclusie Agenda’ werkgroep in Oosterwolde bij de gemeente Ooststellingwerf. Binnenkort geven ik en Wouter een VN-masterclass in de gemeente Ooststellingwerf. Ik ben VN-ambassadeur en dan kom je op voor mensen met een beperking. Ik ben laatst opgekomen als het gaat om toegankelijkheid voor bejaarden die in Rikkingahof (woonvorm voor mensen met licht verstandelijk beperking en dementie) wonen waar ik ook woon.

Het stembureau waar zij altijd moesten stemmen is er niet meer. Ik hoorde van bejaarden veel vragen over dat ZIJ ook graag willen stemmen! Maar het gemeentehuis is veel te ver van Rikkingahof. Dus is stemmen voor vele niet meer mogelijk nu er geen stembureau meer is bij Rikkingahof. Mijn vraag aan de voorzitter van de inclusie werkgroep was, hoe kan dit veranderen, zodat oudere mensen en mensen met een beperking er ook bij horen in onze gemeente door zelf te kunnen stemmen.

Als oplossing had ik opgezocht een mobiele stembureaus. Een mobiel stembureau kan op de verkiezingsdag verschillende locaties aandoen, zodat bijvoorbeeld kiezers met een lichamelijke beperking en ouderen dichter bij huis zelf kunnen stemmen. Gemeenten moeten minstens twee weken voor de stemming bekendmaken op welke plaatsen (en op welke tijdstippen) bijzondere en mobiele stembureaus te vinden zijn.

Verder heb ik ook het volgende ingediend dat de rondweg om Rikkingahof, levensgevaarlijk is voor lopende bejaarden. Het is heel belangrijk dat ouderen zich ook veilig voelen tijdens een wandeling. Dit word steeds lastiger, Omdat het soms net een racebaan is om de woonwijk Rikkingahof, waar alle bejaarden wonen en vaak met rollators lopen of met schootmobiel. Ik hoor verhalen over de angsten die mensen ervaren van al die te hard rijdende auto’s om hen heen, en langs de huizen. Zij vinden dit niet prettig en durven er niet te wandelen. Nu komen er steeds meer auto’s, vrachtauto’s, voor de tennisbaan die langs Rikkingahof rijden en voor de flat langs van 190 statushouders. In Januari 2024 komen statushouders te wonen in Oosterwolde in Rikkingahof. Er komen dan nog meer wandelaars, waaronder ook hele jonge kinderen.

Ik heb de vraag neergelegd om voor iedereen de omgeving toegankelijker te maken op de rondweg om Rikkingahof een zone-bord met 15 km kan komen. Zodat de omgeving leefbaarder is voor alle voetgangers, jong en oud. Hier wordt nu zeer goed over nagedacht. Dit jaar lukt het de gemeente niet meer om te veranderen. Maar volgend jaar wel. Men is er druk mee bezig. Zo kun je samen kijken naar drempels en oplossingen bedenken als burger en door geven aan de inclusie werkgroep. Om als VN-ambassadeur hier aan mee te werken geeft het mij een heerlijk en voldaan gevoel.