Want ik ben natuurlijk veel meer dan alleen een naam en leeftijd.
Hobby’s, heb ik natuurlijk ook.
Mijn grootste hobby is misschien wel schrijven. En dan met name verhalen.
Dus dit schrijven is iets dat ik bij wijze van spreken met twee vingers in mijn neus zou kunnen doen.

Lezen vind ik ook heerlijk, al moet ik met het schaamrood op mijn kaken toegeven dat ik dat echt al jaren veel te weinig doe.
De digitale wereld van tegenwoordig is namelijk ontzettend verleidelijk.

Wandelen en foto’s maken geniet ik ook van, evenals van schilderen met waterverf.
Ik heb in 2015 een weefcursus met succes afgerond.

Je leest, met mijn handen bezig zijn en lekker fröbelen vind ik heerlijk.
Ook vind ik het heerlijk om thuis lekker, en zo hard mogelijk, mee te zingen met mijn muziek.
En bij gebrek aan een microfoon is de afstandsbediening van mijn tv vaak de klos.

Dysthyme stoornis

Naast mijn hobby’s zijn er nog een paar dingen die, na verloop van tijd opvallen.
Bijvoorbeeld dat ik niet zo’n hele grote sociale batterij heb, en me liever niet meng in te grote groepen mensen.
Ook valt het misschien op dat ik wat vaker last heb van dipjes, terwijl ik vijf minuten later weer heel vrolijk kan zijn.
Nee, ik ben niet Manisch.
Ik heb een Dysthyme stoornis. Oftewel gevoeligheid voor dipjes en depressies.
En daar horen stemmingswisselingen helaas ook bij.

Afstand

Als je me nóg beter leer kennen, zal je misschien merken dat er altijd een zekere mate van afstand is, tussen jou en mij. Dat ik snel, soms te snel, van me afbijt, en me aangevallen voel.
Misschien merk je zelf wel, dat mijn zelfvertrouwen niet per se zelfvertrouwen is, maar een muur. Om een hele kwetsbare vrouw te beschermen.
Want ik heb ook een hechtingsstoornis. Ik kan niet met weinig woorden uitleggen hoe lastig die tweede is.

Ingewikkelde wereld

Of hoe naar het is dat net die twee stoornissen elkaar zo dwars kunnen zitten, waardoor het voor mij ook niet makkelijker wordt.
En dat, terwijl de wereld me al ingewikkeld genoeg is.
Want ik ben óók moeilijk lerend. Hoewel dat laatste het minst merkbaar zal zijn, als je kennis met me maakt.
Ik zie er per slot van rekening ‘normaal’ uit.
Je merkt het pas, als je, door mijn verbale kracht, denkt dat ik heel wat in mijn mars heb.
Overvraging is iets dat ik al mijn hele leven tegenkom, en ik heb daardoor vaak op mijn tenen moeten lopen. Wat vaak ook weer resulteerde in dipjes en depressies.

Veel geleerd

Als je in mijn binnenste kringen komt, zal ik je waarschijnlijk vertellen dat ik op mijn elfde uit huis werd geplaatst, en hoe moeilijk dat was.
Die voorgeschiedenis laat ik nu even voor wat het is, want daar gaat deze weblog niet over.
Dan zou ik je ook vertellen, hoe ik twaalf jaar geleden, bij een zorgorganisatie terecht kwam, waar ik heel veel heb geleerd.
Over mezelf, en over anderen.
Heb ik veel, misschien wel teveel, nare dingen meegemaakt die de goede ervaringen een beetje overstemden.

Bezoek

En ik zou je vertellen hoe ik, op 12 september 2018, mijn oude begeleidster op bezoek kreeg. En het advies dat ze me gaf.
Ik ben al zo’n vier á vijf jaar bezig met klagen, dat ik ergens anders wil wonen. Dat het me teveel wordt om steeds in sociale situaties gedwongen te worden met de huisgenoten die ik heb, maar waar ik liever niets mee te maken heb. Dat ik al sinds mijn elfde met anderen in een huis woon, en er klaar mee ben.
Vier jaar lang, en niets.
Tot die 12e september.

Avontuur