Stageverhaal Douwe Zwartenkot bij LFB Landelijk

Ik kan mijn stage als zeer positief beschrijven. In het begin was het nog erg zoeken naar wat ik kon doen op mijn stage maar uiteindelijk heb ik de weg gevonden.

LFB Utrecht

Douwe Zwartenkot

d.Zwartenkot@lfb.nu
06-18685988

"Zolang je naar je dromen streeft, kun je ze behalen."

Ik kan mijn stage als zeer positief beschrijven.
In het begin was het nog erg zoeken naar wat ik kon doen op mijn stage maar uiteindelijk heb ik de weg gevonden.

Toen ik binnenkwam werd ik warm onthaald. Toen ik eenmaal aan de slag ging was in eerste instantie iedereen individueel aan het werk. Er was niet echt iemand die zich direct op mij richtte. En ik was nog een beetje gewend om meer als team te werken. Het was nog even zoeken naar een goede werkwijze. Dit heb ik later ook teruggegeven.

Nu gaat dat al beter. Ik heb intussen al aardig wat gedaan.
Ik heb geleerd om de website bij te houden, om de digitale nieuwsbrief te maken. Ik heb op een informatiemarkt op de school De Stip gestaan en verschillende projectgroepen bijgewoond.

Ook vind ik het altijd bijzonder dat je bij de LFB in zo’n korte tijd zoveel dingen kan doen met verschillende grote organisaties. Dit heeft mij heel veel opgeleverd.
Zo heb ik met beleidsmedewerkers van verschillende gemeentes gepraat over waar mensen met lvb in de gemeente tegen aan lopen. Zoals gesprekken met uitkeringsinstanties of moeilijke brieven die wij krijgen die we niet begrijpen. Samen kijken we dan met de gemeentes hoe wij dan die brieven en gesprekken met de gemeentes makkelijker kunnen maken.

Ook heb ik met de NS samengewerkt over hoe we het OV toegankelijker konden maken voor mensen met een beperking. 

Omdat je zoveel doet heb ik geen voorkeur wat ik nu echt het leukste vind kwa werk. Ik vind het wel leuk om te zien waar je het voor hebt gedaan. En later eventueel terug te zien in producten die ik heb gemaakt en later gepresenteerd wordt aan bijvoorbeeld zorgmedewerkers.

Met al dit mooie werk hoop ik dat er in de toekomst geen mensen meer in hokjes worden geplaatst maar dat mensen gewoon mensen zijn en niet anders.