Halverwege de ochtend vertrokken Dounia, Morad, Agnes en Petra met de auto naar Utrecht. Zo rond een uur of 12:00 kwamen zij aan in Het Oude Tolhuys. Er werden A4tjes uitgedeeld met daarop twee songteksten van bekende Nedelandstalige nummers, in het kader van eenzaamheid.

De dag werd geopend met een mooie toespraak door Lindsey Leijs. Er werd aandacht geschonken aan eenzaamheid. Om bij dit onderwerp te blijven droeg Anette Martinus een zelfgeschreven gedicht voor, over eenzaamheid. Daarna was het tijd om gezamenlijk te lunchen.

Na de lunch werd groep in tweeën verdeeld. Groep 1 ging een toneelstuk over eenzaamheid volgen dit werd gegeven door Anne Gehring en Vera Ketelaars. Groep 2 ging zingen, dit werd gegeven door Max Douwe.

Bij het volgen van de toneelworkshop mocht je jezelf voorstellen op een manier waarop niemand je zou vergeten. De collega’s van STERKplaats Goes hadden een leuke manier verzonnen. Dounia ging in de spagaat, Morad deed een handstand, Agnes maakte een proostgebaar en Petra liep als Bokito. Toen het ijs was gebroken en iedereen zichzelf had voorgesteld werd deze groep ook in tweeën verdeeld. Met jouw groepje ging je een scene uitspelen waar jij je eenzaam voelde. In het groepje van Dounia werd er uitgebeeld dat Pluk (stagiair van de STERKplaats Rotterdam) voor het eerst uiteten ging met zijn vrienden en nieuwe gehoortoestellen omdat hij niet goed kan horen. Tijdens dit diner nam hij geen deel aan het gesprek. Omdat hij alleen geruis op de achtergrond hoorde, en zijn vrienden hierdoor niet meer kon verstaan. Dounia en Idil (stagiaire van STERKplaats Assen) gebruikte géén geluid om zo nog duidelijker te maken hoe het voor Pluk was. Pluk schoof elke keer zijn stoel naar achteren omdat hij zich eenzaam voelde.

Nadat iedereen zijn toneelstukje had gepresenteerd was het tijd om naar het volgende onderdeel te gaan. Na alle heftige verhalen was het tijd om alle spanning eruit te zingen. De groep mocht een lied voordragen: Door de wind van Miss Montreal. Na een aantal keer te hebben gezongen kwam Zimmy Zimmerman van STERKplaats Assen met een zelfgeschreven gedicht, voor zijn overleden moeder. Hij wilde dit graag rappen, en wat kon hij dat toch goed! Mensen vertelde erdoor te zijn geraakt, het was heel mooi, en wat een supertalent heeft hij!

Toen iedereen klaar was met zijn workshop was het tijd om te evalueren en de gezongen liedjes voor te dragen aan de rest van de groep.