De ochtend begon met een rondje hoe iedereen erbij zat en een rondje positiefjes.

Na het opstarten was de 1^e opdracht een rondje roept u maar, waar denk je aan bij baby’s? Er werd gedacht aan vieze luiers verschonen, slapeloze nachten, huilen en nog veel meer.

Dounia gaf ook nog haar eigen presentatie over haar bevalling in het ziekenhuis die zij niet als positief heeft ervaren. Haar doel is om toekomstige medewerkers die met ouders/kinderen gaan werken dat mensen met een (verstandelijke) beperking ook goede ouders zijn, en niet anders behandeld willen worden dan andere kersverse ouders die geen beperking(en) hebben. Het was een leerzame presentatie.

Omdat wij voorliepen op het programma hebben wij besloten om de langste opdracht van de middag te vervroegen. De opdracht was een moodboard maken van jouw toekomstdroom/wens en wat voor rol kinderen daarin spelen. Het kon zijn dat je oom of tante bent en het leuk vindt om dingen te ondernemen met je neefjes of nichtjes, of misschien heb je wel een kinderwens. Toen iedereen klaar was hadden wij de opdracht met elkaar besproken het was leuk om van iedereen verschillende moodboards te zien. Iedereen was ook heel creatief op zijn of haar manier.

Na de pauze hebben wij een foto opdracht gedaan. Iedereen mocht een foto/filmpje van zichzelf maken van een manier waarop zij naar kinderen/baby’s kijken. Het was hilarisch om van iedereen zo’n foto te zien.

In de middag hebben wij nog aan de hand van een paar stellingen een interessant gesprek met elkaar gehad. Eén van die stellingen was: iedereen heeft het recht op het krijgen van kinderen. Wij kregen een gesprek over dat mensen met een beperking soms gedwongen worden gesteriliseerd, heel heftig allemaal.