Verhaal van Jeanet tijdens coronacrisis
Ik, Jeanet Wardenier, werk tijdens de coronacrisis mee aan een onderzoek vanuit de University Tilburg voor mensen een beperking. Tijdens het onderzoek worden mij een aantal vragen gesteld waar ik tegen aan loop tijdens de corona crisis.
Ik vind het leuk om hier aan mee te mogen werken om mijn ervaringen te mogen delen met anderen. Verder doe ik mee aan het videobellen met Teams om contact te blijven houden met mijn collega’s. Verder heb ik veel bel contact met Henk van Dijk omdat hij aan het herstellen is van een heupoperatie. Henk ligt in een revalidatie centrum in Emmeloord. (Henk mag maandag 11 mei naar huis)
Verder heb ik contact met mijn ouders, broer, coaches van de LFB en met Cynthia Oldenhuizing een stagiaire/student van de LFB van de Hanzehogeschool Groningen. Wij bellen elkaar twee keer in de week om te vragen hoe het gaat. Ik vind het leuk om contact te hebben met verschillende mensen van de LFB. Zo leer je elkaar ook van een andere kant kennen. Ook krijg ik opdrachten en dat doe ik samen met Cynthia. Als ze te moeilijk zijn omdat ik op afstand moet werken, vraag ik om makkelijkere opdrachten. Het is erg wennen en veel moeilijker om thuis alleen je opdrachten te doen. Gelukkig kan ik bellen met coaches van de LFB wanneer ik dat wil.
Pa en ma hebben een paar keer boodschappen voor mij gedaan toen ik ziek was. Verder is Rietje van de LFB bij mij op bezoek geweest op Koningsdag. Ze bracht een bos koningsbloemen/tulpen mee en we hebben samen een bakje koffie gedronken. Wel buiten op 1,5 meter afstand zoals nu de regel is vanuit de overheid. Ik kreeg ook twee kaarten om te versturen en die heb ik op de post gedaan. Een kaart naar Henk van Dijk omdat hij aan zijn heup is geholpen en één naar Wouter Ykema. Wouter is mijn collega. Ik heb een kaart naar hem gestuurd om hem een hart onder de riem te steken in deze moeilijke corona tijd. Hij woont alleen en heeft net zoals ik structuur en contacten nodig om beter in je wel te zitten.
Ik ga af en toe even bij pa en ma op bezoek, als de muren op mij af komen. Verder doe ik één keer in de week. Ik haal dan boodschappen voor heel de week. Mijn begeleidster van zorginstelling PGVZ (Persoons Gebonden Vraaggerichte Zorg) komt één keer in de week bij mij thuis. Ook nu tijdens de coronacrisis. We hebben goede gespreken met elkaar. Ik kan altijd bellen als het nodig is. Verder ga ik met een begeleidster nog een stukje samen lopen om en frisse neus op te halen. Dit is ook goed voor mijn longen.
Ik krijg opdrachten van Rietje om het LFB personeelsboek na te kijken op taal. Dit is namelijk ook één van mijn taken bij de LFB. Om moeilijke taal in makkelijke taal te schrijven. Het is één van de VN-regels. Dit vind ik heel leuk om te doen. Verder ruim ik mijn LFB laptop op. Wat er weg en wat moet blijven voor mijn werk. De laptop heeft Rietje gebracht toen we thuis moesten blijven. Eerst moest ik heel erg wennen om thuis te werken, maar toen Rietje de laptop bracht vond ik het veel fijner.
Tijdens Teams bellen zie je elkaar weer. Ik vind het leuk om zo contact met elkaar te hebben. Teams bellen doen we twee keer in de week op maandag en donderdag om 11 uur met koffie erbij. Als er iet is kan je altijd bellen en dat is heel fijn zeker als je je even niet lekker in je vel zit.
Voor mij duurt de coronatijd nu te lang. Ik zit nu al 8 weken binnen en de muren komen nu op mij af. Ik merk dat ik nu sneller prikkelbaarder ben en veel sneller boos ben als anders. Ik voel me vaak down. Maar we houden de moed er in. Het zal wel weer goed komen.
Ik wacht de persconferentie van premier Mark Rutte af. Ik hoop zo dat de Raad van Toezicht en directie van de LFB besluiten om stap voor stap aan het werk te gaan. Ik ben ervan bewust dat we afstand moeten houden, maar om weer structuur en contacten te hebben ben ik minder prikkelbaar en heb ik minder last van stemmingswisselingen.